سر تا پایش را ورانداز[برانداز] کرد. شلوار جین مشکی اش را پنج - شش سانت تا زده بود. آل استار قهوه ای پاش بود. قرمزی جوراب اش فاصله ی بین کفش و شلوار را پر کرده بود. لبه ی پایینی چادرش نزدیک 10 سانت از پاچه ی شلوارش بالاتر بود، شاید هم بیشتر. ساعت اش را دست راست اش بسته بود. 10 تا برلیان روی انگشتر دست چپ اش جا خوش کرده بودند. شیشه های عینک صورتی اش بخار کرده بود و ...
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
۲ نظر:
قبل از اینکه این پست رو ببینم و بخونم دوست داشتم این سروده ی سهراب رو تو وبلاگ خودم پست کنم! اما دیدم اگر این شاهکار سهراب رو به عنوان کامنت برای این پست ثبت کنم بیشتر حرف دلم رو زدم!
اما اصل کامنت:
من اناری را
می کنم دانه
به دل می گویم:
خوب بود این مردم
دانه های دلشان پیدا بود!
و اما حرف آخر:
بی خیال ظاهر!
آدميزاد، پيچيده است. (تكبير!)
ارسال یک نظر