حال ِ خوشی داشتم تا دیروز، شاید هم دیشب، یا ...
همه چیز خوب پیش می رفت. کارهایم رو به راه بود.به همه شان می رسیدم. اما این بوی ِ گند ِ بهار دارد همه چیز راخراب می کند.
حال روحی ام اصلا تعریفی ندارد. به مسافرت احتیاج مبرم دارم، اما قرار است عید را در خانه بمانیم و این برای من با مرگ برابری می کند. دوری از من و مایتعلق بی(!) برایم یک آرزو شده. می خواهم از خودم دور شوم، شاید دلم برای خودم تنگ شد و دوباره برگشتم.
دیروز دو بار با خانواده برای خرید عید بیرون رفتم، اما هیچی نخریدم. اتفاق عجیبی بود. البته دروغ نگویم بهتر است، یک شیشه زیتون برای خودم خریدم و بس. سابقه نداشت هاله از سر تا پا نو نوار نشود. امروز که اصلا برای خرید بیرون نرفتم، این دیگر فاجعه بود! خانه ماندم. گردگیری کردم. جارو زدم. ظرف های صبحانه را شستم. برای خودم ذرت مکزیکی با چیپس درست کردم و منتظر شدم تا بقیه برگردند.
حالم خوش نیست...
دلم دوری از زندگی ِ این روزهایم را می خواهد.
دلم تنهایی م یخواهد.
دلم سفر به دور دست ها را می خواهد.
و این غیر ممکن است.
دلم هاله را نمی خواهد.
ای کاش نوروز در پیش نبود. ای کاش سر ِ کار رفتن تعطیل نمی شد. ای کاش دانشگاه برای همیشه تعطیل می شد. ای کاش نوروز همان یکی دو روز اول بود که همه دور ِ هم جمع می شدیم وعیدی می گرفتیم و می گفتیم و می خندیدیم. بقیه اش همه اش بی حوصلگی و روزمرگی است. دست و دل آدم به کار نمی رود. همه جا تعطیل است. انگار دنیا برای سیزده روز به خواب ابدی فرو می رود. دلم اصلا عید را نمی خواهد. حتی برای تولدم لحظه شماری نمی کنم. دلم نمی خواهد در مرگ متولد شوم. بیشتر دلم می خواهد در تولد، بمیرم.
دلم یک مسافرت می خواهد، حتی یکی دو روزه.
کسی با اطلاع از شرایط کنونی من، برایم پیشنهادی ندارد؟
۱ نظر:
اي بابا، خانم ما آمديم اينجا بلكه كمي دلمان باز شود، اين چه وضعي است؟
جسارتاً بوي گند بهار هم از خودش نيست؛ في‌الواقع ما گند زده‌ايم به اول و آخرش با اين اوضاعي كه جشن آمدنش را برگزار مي‌كنيم. آن بيچاره چه گناهي دارد؟
اما پيشنهاد... ما كه بالاخره نفهميديم شما مي‌توانيد برويد مسافرت يا نه. بي‌زحمت روشن كنيد قضيه را، پيشنهادش را يك كاري مي‌كنيم حالا.
و در پايان عجالتاً جهت شادي روح طيبه‌تان;) اگر مي‌خواهيد حالتان بدتر نشود، نرويد خريد شب عيد. خريد شب عيد؟! مي‌خواهيد خودتان را دق بدهيد؟
ارسال یک نظر